woensdag 30 april 2014

It's been 6 months...

With her broken heart, she stood there in the ocean.
As the sun set into the luminous sea,
she blew a kiss out to the heavens
and whispered...
'I miss you, my beautiful son.'
 
 


zondag 6 april 2014

Droom van een kind

In de stilte van de nacht lijkt het te gaan gebeuren.
Ik probeer nog een tijdje de weeën zelf op te vangen ,maar eens onze aflossing aangekomen is, kunnen we de meisjes met een gerust hart thuis achterlaten.
Ik ga nog even hun kamer binnen.
Ik kus hen zachtjes op hun wang.
Ik fluister in Hanne's oor dat haar baby'tje er eindelijk aankomt.
Ze slapen heerlijk zorgeloos verder.
We rijden stiekem door de nacht.
De spanning is voelbaar.
Zo benieuwd naar wat gaat komen.
Ons geheim.
Vandaag is de dag waarop we ons gezin afmaken.

En dan is plots dat magische moment daar.
Hij wordt op mij gelegd.
Een prachtig klein jongetje.
Grote ogen kijken me aan.
Hij knippert en knijpt ze af en toe terug dicht.
Wennen aan het heldere licht.
Hij zuigt op z'n vuistje.
We genieten.
Een moment van opperste geluk.

Beter kan het niet.

Even later zie ik een kleine jongen met blonde haren..
Geboren met de vechtlust van zijn kleinste zus, en het gevoelige zieltje van de grootste.
Ravottend in de zon met z'n grote beschermers.
Hij lijkt op hen.
Dezelfde heldere ogen als zijn papa en zusjes.
De lipjes van Liv.
De neus van Wim.
De meiden bemoederen hem.
Alsof ze nooit iets anders gedaan hebben.

Completer kan het niet.

Ik droom.

Morgen had ik 40 weken zwanger moeten zijn.
Zo symbolisch.
Weer een stapje verder.
Weer een stukje afscheid nemen.
Afscheid van een droom.
De droom van ons kind.

Lieve jongen, wat hadden we je graag zien opgroeien.
Zichtbaar binnen ons gezin.
We zien je graag.
Voor altijd.
Tot aan de maan en terug.