'Once you choose hope, anything is possible!'
Een prachtig klein vlindertje fladdert al heel de middag rond me heen.
Een boodschapje van hierboven.
Ergens een bemoedigend signaal dat Mats voortdurend bij ons is.
We zien hem niet, we kunnen hem niet vasthouden.
Maar ik ben er zeker van dat hij over ons waakt.
Het doet wat met je als alle hoop je plots ontnomen wordt.
Heel je toekomst verandert.
Je moet het doen met de kaarten die je bedeeld krijgt.
En dat doen we ook.
Zelfs al hadden we het liever anders gezien.
Sinds 2 april, hopen we weer.
Een nieuw leven geeft ons hoop.
Ander leven.
9 december wordt wat 7 april had moeten zijn.
Ik ben dankbaar dat dit ons gegeven werd.
Dankbaar voor elke dag die ons verder brengt.
Een zwangerschap zal nooit meer hetzelfde zijn.
Ik heb ze nooit volledig zorgeloos gekend.
En ik werd ervoor gewaarschuwd dat dit niet makkelijk zou zijn.
Dat is het ook absoluut niet.
De hoop gaat hand in hand met angst.
Heel veel angst, die moeilijk te onderdrukken is.
Het vergt erg veel om vertrouwen te hebben.
En toch is het zo belangrijk.
Hoe verder we geraken, hoe meer we beseffen wat we zouden kunnen verliezen.
Maar hoe mooi zou het zijn als we over enkele maanden een levend, gezond kind in ons gezin mogen verwelkomen?
Het doet bijna pijn als ik eraan denk.
Pijn van geluk.
Mats krijgen we niet meer terug.
Er gaat geen dag voorbij dat we niet aan hem denken.
We zijn dankbaar voor het nieuw leven dat hij ons bracht.
Een leven dat er nooit had geweest als hij er wél was geweest.
In alles dat we doen, in alles wat we meemaken, zit hij voor altijd verweven.
'The only thing stronger than fear, is HOPE.'
