Missing you...

Oktober...

Vorig jaar ben ik eraan ontsnapt.
En dat besef ik nu pas...

De dag die toevallig samenvalt met het begin en het einde van zijn leven.
Overal word ik ermee geconfronteerd.

Halloween.
Halloween is 31 oktober.
31 oktober is zijn dag.

In de supermarkt, de speelgoedwinkel, bij de bakker en zelfs de slager...
Overal word ik er met mijn neus opgedrukt.
En élke keer krimpt m'n maag ineen.
Alsof het zijn dagje niet mag zijn.
Hoe kan 31 oktober zo onontkenbaar iéts anders zijn dan zijn verjaardag?

Vorig jaar zat ik veilig in mijn bubbeltje.
Mijn veilig bed... broedend.
Wachtend op een nieuw wonder.
Zonder die confrontaties.
Dit jaar kan ik niet wegkruipen.
Ik moét naar buiten.
Ik moét doen alsof het me niet deert.
Elke keer weer slikken, diep inademen, en doorgaan.

Twee jaar geleden waren we nu nog naïef.
We wisten niet welke nachtmerrie ons boven het hoofd hing.

Vandaag voelt het weer heel rauw.
En ben ik toch ook een beetje boos.
Over die andere dag die zijn dag overschaduwt.
En droevig.
Omdat hij lijkt te vervagen.
Blijven steken in de tijd.
Vergeten.

Iets wat ik nooit zal doen...