Eén jaar...

Lieve jongen van me,

1 jaar
12 maanden
52 weken
365 dagen
8760 uren
525.600 minuten
31.536.000 seconden

Zolang is het geleden
...dat je hartje zachtjes stopte met kloppen
...dat je muisstil de wereld in gleed
...dat je met je breekbaar velletje tegen me werd gelegd
...dat jij niet huilde
...dat wij huilden om jou.

Wat kan een mensenleven veranderen op een jaar tijd.

Ik voel nog steeds de snijdende pijn van die dag.
De donkere uren, dagen en weken die daarop volgden.
Het fysieke gemis.
Het blijven ademen.
Het overleven.

En ondertussen ben ik je dankbaar.
Je hebt me zoveel geleerd.
Ik ben gegroeid als mens.

Ik vind je terug in alle mooie dingen om me heen.
Een heldere sterrenhemel.
Het kleurenpalet van lentebloemetjes.
De geur van de golvende zee.
Een zwoele zomeravond.
De gloed van de ondergaande zon.
De glimlach van je grote zussen.

Het biedt me troost.
Ik voel me er minder alleen door.
Want jij bent op jouw manier bij mij.
En dat zal altijd zo blijven.
Het moest zo zijn.

Vandaag is jouw dagje.
Ik wil dat je weet dat we aan je denken.
Niet alleen vandaag, maar vandaag wel in het bijzonder.

We missen je.
Een vluchtig moment was je bij ons.
Maar voor altijd blijf je in ons hart.

Ik stuur je kusjes op de vleugels van de wind,
mijn bijzonder vlinderkind...

liefs,

je mama