Kerst 2013

Het overkomt me een beetje.
Een vreugdevolle Kerst is het niet. Maar dat betekent niet dat ik niet lach, dat ik geen liefde voel, of geen geluk.
Beetje bij beetje begint het terug te komen. Ik voel het af en toe. Geluk.
Op een nieuwe manier. Geluk zal nooit meer zijn wat het geweest is.
De volmaaktheid is verdwenen.
Maar toch is het ook voller. Gelukkiger met wat we wél hebben, nog beter beseffend hoe kostbaar en eindig élk leven is.

M'n hart zit vol liefde. De liefde voor mijn zoon heeft het verder gevuld.
Een hart dat naast het zijne geklopt heeft gedurende heel zijn leven.
Op elkaar afgestemd, in elkaar vervlochten.
Voor altijd blijft hij daar.

Onze kerstboom houdt vanaf dit jaar veel meer vast dan enkel versiering.
Mats zit erin verwerkt. Sterren, een engeltje, woorden. Het geeft me rust.

We voelen de warmte van zoveel mensen om ons heen.
Warmte die ons weer opraapt als we vallen, ons de weg wijst als het te donker wordt, en ons helpt om terug het licht te zien in elke dag.

Ik laat het me overkomen, Kerstmis dit jaar.
Maar de lichtjes en de warmte om me heen, doen me weer een beetje geloven.

The world may never notice

If a snowdrop doesn't bloom

Or even pause to wonder

If the petals fall too soon.

But every life that ever forms

Or ever comes to be

Touches the world in some small way

For all eternity.

The little one we longed for

Was swiftly here and gone

But the love that was then planted

Is a light that still shines on.

And though our arms are empty

Our hearts know what to do

For every beating of our hearts

Says that we love you.