We weten nu alles wat er te weten valt.
Ik stuurde een aantal mensen een sms'je na zijn geboorte.
' Om 7u30 werd onze kleine Mats in stilte geboren... Perfect in every way.'
En dat was hij ook. Voor ons was hij perfect. Hij was af.
Gisteren kregen we de bevestiging dat hij ook medisch gezien 'perfect' was.
Perfect gezond.
De enige risicofactor, die trouwens bij Liv's vroeggeboorte ook gevonden werd, was een infectie.
Een 'bacterie', die bij een heel groot percentage van de vrouwelijke bevolking permanent aanwezig is. Bij zoveel vrouwen vormt die geen enkele bedreiging.
Bij mij dus wel.
Pech.
Er werd ons gisteren hoop geboden, naar de toekomst toe.
Het was een 'goed-nieuws-gesprek'.
Het voelt erg dubbel.
Hoe zinloos het al was, zoveel zinlozer is het gisteren geworden.
Een perfect gezond kind, dat plots alle kansen ontnomen werd.
Zinloos.
Tijd voor wat perspectief.
Gelukkig kreeg ik die van een lieve vriendin. Woorden kunnen toch helpen soms.
Als er wél een zwaar probleem geweest was, had onze toekomst er plots een heel stuk grimmer kunnen uitzien. En Mats, die waren we nog steeds kwijt.
Geen enkel resultaat zal dat kunnen veranderen.
En ook niet hoeveel hij voor ons betekent.
You have to give up the life you've planned
Find the life that's waiting for you.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten