Wereldprematurendag 2013

In september schreef ik ons gezin in voor de familiedag van de Vlaamse Vereniging voor Ouders van Couveusekinderen (VVOC). Ik had me niet opgegeven om mee te helpen, omdat ik normaal gezien 20 weken zwanger zou zijn, en ik niet wist of ik nog wel in staat zou zijn om actief deel te nemen.
Op 30 oktober 2013 kreeg het begrip 'prematuriteit' voor ons plots een veel ruimere betekenis.
Met Liv hebben we al bij al geluk gehad. 30 weken is eng, en het geeft geen garanties op een goede uitkomst, maar Liv deed het goed. We hebben onze zorgen rond haar gezondheid al gehad, en ze zijn zeker nog niet van de baan. Maar ze is hier, ze is gelukkig, ze ontwikkelt goed en ze is ongelooflijk sterk. Een doorzettertje.
We weten heel goed dat het niet altijd zo goed loopt, maar hadden, uiteraard, gehoopt nooit een veel dramatischere vroeggeboorte mee te maken.
En dat gebeurde wél.
Premature contracties, die er op 3 uur tijd voor zorgden dat mijn vliezen braken op 17 weken en 2 dagen zwangerschap... daarmee was het doodsvonnis van onze kleine jongen getekend.
Een nieuw slachtoffer van prematurtiteit, in zijn geval 'immaturiteit' genoemd.
Ik wist de afgelopen weken echt niet of we er wel goed aan deden om naar de VVOC familiedag te gaan. Het was iets waar ik voordien echt wel naar uitkeek. Maar nu had het allemaal zo'n pijnlijke dimensie gekregen, dat ik niet wist of ik sterk genoeg zou zijn om er naartoe te gaan.
Een paar dagen geleden hakten we de knoop door dat we wél zouden gaan, met een klein hartje langs mijn kant...
Bij het aanmelden zag ik al meteen bekende, vriendelijke gezichten. De meisjes waren in de wolken met de faciliteiten. Een overzichtelijke binnenspeeltuin, met leuke randanimatie. Een goochelaar, magneten en sleutelhangers maken, tekenen, stickers kleven, tattoo's krijgen, zich laten schminken, liedjes zingen, ballonnen laten plooien, meewerken aan een écht schilderij, en het lijstje gaat door. Ze hebben zich enorm vermaakt, en dat maakte ons ook blij.
Mijn hart voelde weer een paar uurtjes wat minder zwaar.
Ik kon de tranen in mijn ogen niet bedwingen, toen ik zag hoe de VVOC ook gedacht had aan de kindjes, die er nooit fysiek bij zullen kunnen zijn. Een prachtig bord in een rustig hoekje, waarop we een sterretje konden hangen, met de naam van ons sterrenkind erop.
Wim verwoordde het goed. 'We hebben er goed aan gedaan om toch te komen, we zijn hier tenslotte voor twee van onze drie kindjes.'
We hadden ons deze dag wel wat anders voorgesteld een paar maanden geleden...
Maar het is een dag gebleven vol betekenis, blije gezichtjes, troostende babbels en mensen die écht geven om waar ze mee bezig zijn. 

1 op de 10 kinderen wordt te vroeg geboren.
Geef te vroeg geboren baby's jouw stem voor een goede start in het leven.
Neem één minuut de tijd om de online petitie te tekenen van de European Foundation for the Care of Newborn Infants (EFCNI). Zo kunnen we samen de aandacht van beleidsmakers vestigen op het probleem van vroeggeboorte, en krijgt het hopelijk een plaats op de politieke agenda. De petitie wordt nog dit voorjaar afgegeven in het Europees Parlement.
Klik op volgende link: www.enemenemini.org, kies je land rechts op de pagina, en klik op het logo met de voetjes eronder.

Voor Liv, voor Mats*, en voor alle prematuurtjes.