Ik vraag me af of het me ooit
nog zal lukken om naar een familiefoto te kijken, zonder het pijnlijk verlangen
naar dat jongetje dat daar ook hoorde op te staan... Nu zit hij bij iedereen
nog vers in het geheugen. Ze zullen er nog aan denken, dat we eigenlijk nog een
zoontje hebben. Maar op een dag zal zijn fysieke afwezigheid zo aanwezig zijn,
dat er niet meer aan hem gedacht wordt. Althans, dat is mijn grootste vrees. 'Een miskraam', wordt hij officieel genoemd, hij heeft geen voornaam, geen
familienaam, alsof hij niet eens heeft bestaan. Hoe kan een kindje dat je al
weken voelt bewegen onderin je buik, waarvan je weet dat het een jongen zal
zijn, wiens naam je gekozen hebt, dat al wenkbrauwen heeft, en nageltjes... en
220 gram weegt... een 'miskraam' zijn?
Het enige bewijs dat er 'iets' gebeurd is, is een kopie van een doktersattest aan het crematorium, waarop staat dat ik 'op 31 oktober 2013 bevallen ben op een zwangerschapsleeftijd van 17 weken van een niet-levensvatbare foetus'. Een niet-levensvatbare foetus...
Oh Mats, wat was je zoveel meer dan dat...
Het enige bewijs dat er 'iets' gebeurd is, is een kopie van een doktersattest aan het crematorium, waarop staat dat ik 'op 31 oktober 2013 bevallen ben op een zwangerschapsleeftijd van 17 weken van een niet-levensvatbare foetus'. Een niet-levensvatbare foetus...
Oh Mats, wat was je zoveel meer dan dat...
My angel
I love you to the
moon and back
I love you to the
stars and far beyond
and back to the
morning dew
My forever
child
Veel sterkte meisje. Jij en je familie maken een heftige, onvergetelijke en niet te beschrijven ervaring mee. Mats, net zo goed een deeltje van jullie familie, zal nooit vergeten worden.
BeantwoordenVerwijderenGeen woord drukt uit de droefheid
BeantwoordenVerwijderenen niets geeft weer de pijn
aan alles wat jullie wensten
en dat niet zo mocht zijn.
Toch heeft jouw tere leven
ons in het diepst geraakt
en daarom lief klein mensje
ben jij voor je mama, papa en zusjes zo volmaakt.